nature is resilient

De maandwandeling voerde ons 'elftal' dit keer langs de rand van de peelbrand, via het Broemeerbos en het pad langs de oude Soeloop. De sporen waren soms amper merkbaar door de adelaarsvarens die welig tieren en de schroeiplekken verstoppen, dan weer pijnlijk duidelijk door omgevallen dennen en blootliggende boomwortels, waar het vuur de diepte in is gegaan en een flinke laag aardveen heeft verbrand.

Jekon goed ervaren hoe moelijk het is geweest voor de brandweer om het gebied in te kunnen. Slechts het nu redelijk harde pad aan de rand was begaanbaar en dwars daarop heeft men geprobeerd gangen/routes in dit deel te creëren om zo een stoplijn te kunnen aanleggen of om het vuur daar tegen te houden. Op de vlakte van Minke staat ook een rupsvoertuig dat speciaal voor deze 'gelegenheid' is opgetuigd, compleet met waterton achterop! Dit was de enige manier om fatsoenlijk de Peel in te kunnen maar dit soort voertuigen was niet beschikbaar ten tijde van de eerste week. Enige onderschatting na de eerste week lijkt er zeker te zijn geweest. Nadat de brandweer na een week het sein 'brand meester' had gegeven, heeft het nog een maand geduurd voor het vuur volledig gedoofd was en laaide het vuur steeds weer op, met nieuwe (rook)overlast en een veel diepere brand die bijna niet te blussen bleek.

Je kunt je toch niet aan de indruk onttrekken dat het gebied totaal niet was (en is) ingericht om een brand zoals deze te kunnen bevechten. De wieken van weleer gedempt, de paden verdwenen en vernatting die plaatsen (bijv. de Soeloop die als stoplijn had moeten fungeren maar waar je letterlijk met laarzen al wegzakt in de nattigheid, laat staan met brandweermaterieel) compleet ontoegankelijk maakt. Compartimentering van de Peel is de meest voordehandliggende oplossing: alleen zo kan de brandweer het gebied gemakkelijker bereiken en zo de rest van de Peel voor verdere brand behoeden.

De Peel blijft, extreem weer kunnen we ook vaker verwachten en brand ligt in droge periodes op de loer. Kortom, kans op herhaling is zeker niet uitgesloten...

Het blijft indrukwekkend om de verwoestende kracht van vuur te zien maar het is ook een trieste aanblik. Tegelijkertijd zie je ook de 'resilience', de veerkracht van de natuur: nieuwe berkjes springen al weer op, de hei groeit, de varen en het pijpestrootje claimen een plek en ook de dieren zijn weer volop in de Peel te vinden. Het was ondanks de serieuze ondertoon ook een gezellige en mooie walk&talk in aangenaam gezelschap en met goede gesprekken, in het Engels, as usual, dat spreekt voor zich!

Thu, 16 July